Gra:Strona 4239: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nondanych
(remotywizacja) |
(Automagiczne informacje) |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|pierwszyautor=Grrr! |
|pierwszyautor=Grrr! |
||
|autorzy=Grrr!# |
|autorzy=Grrr!# |
||
|odwiedziny= |
|odwiedziny=77 |
||
|uni_odwiedziny= |
|uni_odwiedziny=73 |
||
|odsetek_wyjść=0,0000 |
|odsetek_wyjść=0,0000 |
||
|średni_czas= |
|średni_czas=20,6104 |
||
|s_w_z1=Gra:Strona 4240 |
|s_w_z1=Gra:Strona 4240 |
||
|s_w_l1= |
|s_w_l1=65 |
||
|s_w_z2=(inne) |
|s_w_z2=(inne) |
||
|s_w_l2= |
|s_w_l2=8 |
||
|s_w_z3=Gra:Strona +43 |
|s_w_z3=Gra:Strona +43 |
||
|s_w_l3= |
|s_w_l3=4 |
||
|s_w_z4=Gra:Strona 4245 |
|||
|s_w_l4=3 |
|||
|s_w_z5=Gra:Strona pochówek7 |
|||
|s_w_l5=3 |
|||
|linkuje=Strona 4243# |
|linkuje=Strona 4243# |
||
}} |
}} |
||
Wersja z 03:16, 9 lip 2020
| Strona 4239 Strona Gry | |
|---|---|
| Typ strony | Zwykła strona |
| Wątek | Klapkina |
| Motywy | Niemowa brak mówienia, Mentos, Ekspedientka kasjerka, Głuchota niesłyszenie ogłuchnięcie brak słuchu |
| Moc konwergencji | 2 – bardzo szczegółowy wątek |
| Jakość | |
| Linki | |
| Linkuje do | Strona 4243 |
| Liczba linkujących | 1 |
| Głębokość (od Strona 1) | 1000 |
| Redlinki | |
| Statystyki | |
| Odwiedziny | 77 |
| Unikalne odwiedziny | 73 |
| Odsetek wyjść | 0,0000% |
| Średni czas spędzony na stronie | 20,6104 s |
| Inne | |
| Data utworzenia | 2013-07-09 17:46:51 |
| Data ostatniej edycji | 2013-07-09 17:46:51 |
| Ilość wersji | 1 |
| Autorzy | Grrr! |
| Pierwszy autor | Grrr! |
| Pokaż linkujące i inne pierdoły | |
Narzędzia
- Przeglądaj właściwości
- Pokaż najstarsze linkujące
- Pokaż statystyki wejść na tę stronę
- Pokaż statystyki wyjść z tej strony
Strona
Pokaż na Nonsie | Edytuj na Nonsie
Płacisz za zakup, a postać podaje Ci jedną z tubek, przy czym spogląda na Ciebie z uwagą. Bierzesz jeden z cukierków do ust. Gdy go spożywasz, gość chwyci Cię za rękę i wyszarpuje tubkę z powrotem. No tak, można się było tego domyślić – 15 groszy to cena jednego cukierka!
Niemniej, na razie wystarczy.
Dziwisz się zachowaniu sprzedawcy. Dlaczego rzucił się na Ciebie?
– Spokojnie, przecież wystarczyło powiedzieć, że tak to wygląda – mówisz do niego, ale on milczy i wzrusza ramionami.
Teraz zaczynasz rozumieć – zapewne jest głuchoniemy, a przynajmniej niemy. Przepraszasz go za kłopot i wchodzisz do budynku dworca.
